Werelderfgoed Cinque Terre, cultuurparadijs Genua en pasta met verse pesto op iedere straathoek: welkom in de Italiaanse Rivièra. Travelholic wakkert je reishonger aan voor dit bijzondere gebied. Ga je mee op vijfgangenreis?
Antipasti: La Spezia
De focaccia’s van Un’altra storia
De Italiaanse Rivièra ligt in de regio Ligurië en loopt van de Franse grens via San Remo en Genua naar La Spezia. Wij starten onze Ligurische proeverij in de havenstad La Spezia, dé uitvalsbasis voor een bezoek aan Cinque Terre. De stad heeft zo’n 100.000 inwoners en een ruim aanbod aan winkels en horeca. Tijdens een eerste verkenning van het centrum worden we verrast met fraaie doorkijkjes op de groene bergen. Een voorproefje van wat komen gaat.
De locals (en niet de toeristen) zijn hier nog in de meerderheid. In de bars verdringen druk gesticulerende Italiaanse pensionado’s zich rond de tv. Het geluid staat uit. Vermoedelijk met opzet. Zo kunnen ze de beelden namelijk zélf van commentaar voorzien. Buiten hangen groepjes giechelende pubermeisjes rond een eeuwenoude fontein. Even verderop slurpen Aziatische toeristen onverstoord hun dagelijkse portie noedels naar binnen bij het Chinese restaurant ‘Ni Hao’. Zelf scoren we onze eerste focaccia bij Un’altra storia: delizioso!
Primo piatto: Vernazza
Vernazza
De bodem is gelegd. Na deze apetizer is het tijd voor de serieuzere kost. Op naar het nationale park Cinque Terre. Cinque Terre bestaat uit vijf dorpjes aan de Ligurische kust die met elkaar verbonden zijn door een wandelpad. Sinds 1997 staat het gebied op de werelderfgoedlijst van UNESCO. In twintig minuten reizen we vanuit La Spezia met de trein naar Vernazza. Dit dorpje telt zo’n achthonderd inwoners. De gele, oranje en roze huisjes komen, dankzij de beige ‘Nomad’ outfits van de vele Amerikaanse toeristen, goed uit de verf.
We volgen de mensenmassa en belanden na enkele minuten bij een klein haventje. Het woord ‘magnifico’ heeft hier zijn wieg staan. Vanaf het havenhoofd zie je hoe de omliggende wijn- en olijfgaarden, het kleurrijke dorpje omarmen. Kan het nog mooier? We hopen van wel en zoeken het hogerop.
Via kronkelige steegjes, waar schuifelende omaatjes, katten en wapperende was de dienst uit maken, klimmen we omhoog richting het dorp Monterosso. Na tien minuten ontvouwt zich een majestueus panorama op het dorp, de kustlijn en het bergachtige achterland. Wij begrijpen meteen waarom Amerikanen en Aziaten hun spaarzame vakantiedagen hier massaal doorbrengen.
Secondo piatto: Corniglia
Corniglia
De indrukken die we in Vernazza opdoen smaken naar meer. Tijd voor de eerste serieuze wandeling. Net voorbij de eeuwenoude wachttorens van Vernazza begint de weg naar Corniglia. Het eerste gedeelte is vrij steil waardoor we ons op het pad moeten concentreren. Gelukkig staan we ook regelmatig stil om achterom te kijken naar het panorama op Vernazza.
Van de drukte merken we weinig meer. Natuurlijk zijn we niet de enige, maar het is zeker geen file lopen. De achtergrond van de ‘hikers’ die we tegenkomen is net zo gevarieerd als het aantal smaken van een Italiaans ijssalon: van Canadese backpackers, afgetrainde Zwitserse oma’s tot Nederlandse gezinnen.
Na zo’n dertig minuten klimmen wordt de weg vlakker. Al snel wordt ook de begroeiing minder. Hoe dichter we bij Corniglia aankomen hoe sneller onze harten gaan kloppen. Wow, we wandelen een ansichtkaart binnen. Het dorpje ligt op een rots van honderd meter hoog en wordt omringd door glooiende wijngaarden. De huizen hebben alle kleuren van de regenboog. In de tuinen staan citrus en sinaasappelbomen in bloei. Vanwege haar ligging op honderd meter hoogte is het dorp wat minder toeristisch dan Vernazza. Op ons gemak slenteren we door de smalle straatjes. We komen uit op een kleine piazza, waar we onze vochtvoorraad bijvullen en nagenieten van de prachtige tocht.
Contorno: Genua
Het aquarium van Genua
Wat is de overeenkomst tussen een insalata mista, verdura grigliate en ons bezoek aan Genua? Het zijn allemaal voorbeelden van ‘bijgerechten’. Vanwege het regenachtige weer wijzigen we onze plannen om Cinque Terre verder te verkennen in een stedentrip naar de hoofdstad van Ligurië: Genua. We beginnen ons bezoek in het op een na grootste aquarium van Europa.
Van hypnotiserende kwallenaquaria en gracieuze zeekoeien tot een ouderwetse roggenknuffelvijver en een nieuwerwetse computertool waarbij je je eigen vissoort kunt creëren. Wij voelen ons hier als een vis in het water. Bijzonder is de dolfijnenshow die we niet vanaf een tribune bekijken, maar via een grote glazen wand. We hebben uitzicht op het hele bassin: van de bodem tot de waterspiegel. Het is leuk om te zien hoe de dolfijnen in patronen springen en zwemmen en oogcontact met het publiek maken.
Het aquarium ligt in de oude haven van de stad, Porto Antico. Dit gebied heeft recent een flinke botoxinjectie gekregen. Hippe terrassen en restaurants, een oude onderzeeër en het piratenschip uit de film ‘Pirates’ van Roman Polanski. Er zijn voldoende mogelijkheden voor lering ende vermaeck.
Wij vertrekken voor onze lunch richting het oude centrum. Onder het genot van een hartige taart met courgette en artisjok bij pasta street stippelen we plannen uit voor de rest van de dag. Via Garibaldi is onze volgende stop. Deze 250 meter lange straat ligt in het hart van de stad. Aan beide kanten staan paleizen, herenhuizen en andere chique etablissementen.
Via Garibaldi
De meeste gebouwen in deze straat zijn gebouwd in de zestiende eeuw. De Genovezen verstrekten destijds leningen aan de Spanjaarden die met dit geld de ontdekking en exploitatie van Zuid-Amerika financierden. Door slimme deals profiteerden de Italianen van de successen van de Spanjaarden. Dit werd in de Via Garibaldi op architecturale wijze gevierd. Gigantische zuilen, rijkversierde triomfbogen en klassieke plafondschilderingen. Ons beeld van Genua als sjofele havenstad valt in duizend stukjes uiteen op het marmer van een renaissancepaleis waar tegenwoordig Deutsche Bank leningen verstrekt.
San Lorenzo Kathedraal
We lopen de chique Via XXV Aprile af en komen uit bij het Palazzo Ducale. Dit dogenpaleis uit de achttiende eeuw is tegenwoordig een museum met lokale en internationale exposities. Wij bezoeken een overzichtstentoonstelling van Modigliani. In de andere vleugel zijn foto’s van de wereldberoemde fotograaf Henri Cartier-Bresson tentoongesteld. We eindigen de dag bij de Gotisch-Romaanse San Lorenzo kathedraal. Vanwege tijdgebrek bewonderen we enkel de buitenkant. De gekleurde bogen met geometrische patronen en levensechte gebeeldhouwde leeuwen zijn indrukwekkend. Een ding staat vast: wij komen terug om de binnenkant en de rest van Genua te verkennen, als ‘hoofdgerecht’!
Dolci: Portovenere
Portovenere
Een van mijn favoriete toetjes is het grand dessert: een stukje tiramisu, bolletje pistache ijs en een klein glaasje panna cotta erbij mmmmm… Ons grand dessert is Portovenere, ook wel het zesde dorpje van de Cinque Terre genoemd. Net als bij het nagerecht is de combinatie van ‘smaken’ bepalend voor het succes.
Vanuit de haven van La Spezia varen we in veertig minuten naar Portovenere dat haven (porto) van Venus (venere) betekent. Op het dek een groep Russische toeristen. Gelukkig hebben gidsen Svetlana en Olov hun megafoon in Moskou achtergelaten en krijgen de reizigers informatie via hun koptelefoons ingefluisterd. De rust is van korte duur als een groep Italiaanse kinderen inscheept die bij hun ontbijt minstens drie blikjes red bull naar binnen hebben gegoten. Maar ach, wat maakt het allemaal uit, het uitzicht is geweldig. Witte zeilschepen varen gracieus over het azuurblauwe water in een omlijsting van groene heuvels en de, in deze blog als een boemerang terugkerende, gekleurde huisjes.
San Pietro kapel
Portovenere maakt al snel kennis met mijn zangkunsten. Zodra de San Pietro kapel in mijn blikveld opduikt nestelt Madonna – I fell in love with San Pedro – zich in mijn hoofd. Het kerkje ligt op een hoge rots in het verlengde van de havenpromenade. De voorhal stamt uit de zesde eeuw, het gotische schip uit de dertiende eeuw. Vanuit de loggia zien we hoe de golven op de rotskust beuken. Het ruige landschap is heel anders dan de lieflijke vergezichten van Cinque Terre.
We lopen terug door de hoofdstraat van het plaatsje. Op het eerste gezicht lijkt het aanbod vooral te bestaan uit sneeuwbollen met de toren van Pisa en schorten met daarop de sixpack van Michelangelo’s David. We worden echter verrast door een winkeltje met 101 soorten pesto, een hippe street food bar en leuke kledingboetiekjes. Portovenere’s winkelstraat vormt daarmee de kers op de taart van ons bezoek aan de Italiaanse Rivièra.